Komunikacja a zarządzanie, rodzaje komunikacji w organizacji

Komunikacja a zarządzanie, rodzaje komunikacji w organizacji. Komunikacja nieformalna i formalna

Do najpopularniejszych nośników informacji należą: słowa, obrazy, gesty, dźwięki.  Proces komunikacji mimo, iż wydaje się prosty to w istocie jest skomplikowany i narażony  na wiele zniekształceń. Niektórzy menedżerowie twierdzą, że w 90% organizacji szwankuje właśnie komunikacja. Najczęstszym przejawem błędów komunikacyjnych jest brak klarownych informacji w doniesieniu do podejmowanych działań, celów co w ekstremalnych okolicznościach może przerodzić się w sytuacje konfliktowe.

Komunikacja ma kluczowe znaczenie w organizacjach w których trzeba radzić sobie z niepewnością oraz nie można pozwalać sobie na prostą rutynizację. Nadto im bardziej organizacja zorientowana jest na ludzi i idee, tym istotniejsza staje się komunikacja.

"To właśnie przez słowa menedżerowie zwracają się do ludzi, perswadują im pewne rzeczy, przekazują swoje wymagania, przypochlebiają się, podstępnie wymuszają, przydzielają obowiązki, oznajmiają o pewnych sprawach, debatują, obrażają, przyznają rację, naradzają się, pouczają, doradzają, narzekają, irytują, denerwują, poprawiają, uspołeczniają, rekrutują straszą, obiecują, nagradzają, potępiają i w końcu zwalniają z pracy."

Irwing Maugham

Proces komunikowania się w organizacji występuje w wielu formach, które można klasyfikować na podstawie różnych kryteriów. Jednym z podstawowych poziomów jest wyróżnianie komunikacji wewnętrznej i zewnętrznej. Przyjmując jako kryterium stopień formalizacji, wyróżniamy (Oleksyn, 2001a):

• KOMUNIKACJĘ FORMALNĄ 
• KOMUNIKACJĘ NIEFORMALNĄ
  
  

W przypadku komunikacji formalnej mamy do czynienia z wymianą informacji dokonującą się w ramach oficjalnie istniejących kanałów informacyjnych, wyuczonych przez istniejącą strukturę organizacyjną. Komunikacja nieformalna odbywa się natomiast poza oficjalnymi kanałami i jest naturalnym uzupełnieniem komunikacji formalnej, nierzadko reakcją na jej mankamenty. Komunikacja formalna i komunikacja nieformalna mogą przebiegać w różnych kierunkach. (Aleksy Pocztowski , Zarządzanie Zasobami Ludzkimi, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2008, str.215)

Biorąc za podstawę kierunek komunikowania się możemy wyróżnić:

• KOMUNIKACJĘ PIONOWĄ (wertykalną) – to przede wszystkim komunikowane w dół od Zarządu poprzez różne szczeble zarządzania aż do pojedynczych pracowników.
  W komunikacji pionowej istotną rolę odgrywają menedżerowie oraz i ich umiejętności komunikacyjne. Komunikacja pionowa to także komunikacja bezpośrednia od Zarządu do pracowników (np. Listy od Zarządu);
• KOMUNIKACJĘ POZIOMĄ (horyzontalną) – mianem komunikacji poziomej można określić komunikację pomiędzy poszczególnymi jednostkami firmy. Komunikacja pozioma często przekłada się na integrację pracowników. Niezwykle ważny wpływ ma w tym przypadku kultura organizacyjna. Im bardziej dojrzała komunikacyjne jest firma tym wymaga mniej odgórnych działań. Komunikacja pozioma w organizacji może być wzmacniana poprzez takie narzędzia jak: platformy do pracy grupowej, fora dyskusyjne, bazy wiedzy itp.
• KOMUNIKACJĘ DIAGONALNĄ – ma miejsce, jeśli się odbywa między pracownikami z różnych komórek organizacyjnych i z różnych szczebli hierarchicznych.
• KOMUNIKACJĘ DOŚRODKOWĄ I OŚRODKOWĄ – to komunikacja odbywająca się między pracownikami zatrudnionymi w centrali i oddziałach firmy.
  
  

Zaprezentowane rodzaje komunikacji mają charakter porządkujący, a ich elementy występują w różnych spotykanych w praktyce sieciach komunikowania się. (Aleksy Pocztowski , Zarządzanie Zasobami Ludzkimi, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2008, str.215)

KOMUNIKACJA POZIOMA A KOMUNIKACJA PIONOWA

Większa część komunikacji w organizacji ma charakter nie wertykalny, ale właśnie horyzontalny. W jej ramach należy zwrócić uwagę na różnice zachodzące pomiędzy komunikacją w obrębie jednostki organizacyjnej a komunikacją między jednostkami organizacyjnymi.

Podstawowe różnice pomiędzy komunikacją poziomą a komunikacją pionową