Programowanie neurolingwistyczne techniki (NLP)

Programowanie neurolingwistyczne - techniki (NLP)

Tajemnice techniki NLP – jak przebiega programowanie neurolinwistyczne?

Wywieranie wpływu na innych to umiejętność, jakiej pragną przedstawiciele konkretnych zawodów: trenerzy, nauczyciele, sprzedawcy czy politycy. Większość z nich stosuje metody, które zachęcają (graniczą tym samym z podświadomym zmuszaniem) użytkownika do wykonania czynności kończących się określoną korzyścią dla drugiej strony.

Istnieją rozmaite sposoby na osiągnięcie tego celu – wiele z nich wątpliwych etycznie lub niepotwierdzonych naukowo. Jednym z takich przykładów jest technika NLP znana również jako programowanie neurolinwistyczyne.

Co to jest technika NLP?

Skrót ten pochodzi z języka angielskiego neuro-linguistic programming, którego dosłownym tłumaczeniem jest programowanie neurolingwistyczne. Wciąż jednak brakuje pełnej, wartościowej definicji jednoznacznie określającej, czym technika NLP konkretnie jest. Najczęściej mówi się o pewnym zbiorze technik mającym na celu rozwój osobisty, zmianę sposobu myślenia oraz wpływanie na samych siebie w taki sposób, aby zmieniły się nasze wzorce zachowania.

Jest to przede wszystkim narzędzie rozwoju czerpiące z różnorodnych dziedzin naukowych, choć sama technika NLP wciąż nie jest przez wiele osób uważana za paranaukę i we oczach krytyków kategoryzowana jako pseudonauka. Zasadniczą rolę w jej rozwoju odgrywają: psychologia, psychiatria, neurologia, lingwistyka, semiotyka, a także informatyka.

Połączenie tych dziedzin skutkuje powstaniem szeregu skutecznych technik oddziaływających na procesy poznawcze, wykorzystując do tego celu wzorce zachowań. Dzięki temu modelujemy otaczający nas świat w taki sposób, abyśmy czerpali z niego określone korzyści i prowadzili życie pełne sukcesów.

Kto rozpoczął praktykowanie technik NLP?

Początki programowania neurolinwistycznego sięgają lat 70. XX wieku, kiedy to pewien socjolog imieniem John Grinder i psycholog Richard Bandler zainteresowali się zagadnieniem coatchingu. Postanowili oni wyjaśnić fenomen sukcesu terapeutów, którzy rzeczywiście sprawiali, że ludzie czuli się lepiej i osiągali sukcesy.

Dzięki obserwacji uczestniczącej (zapisywali się na kursy i osobiście doświadczali wpływu, jaki wywierali terapeucie na swoich podopiecznych), jak również z obserwacji pośrednich (nagrania audio, transkrypcje rozmów oraz dokumentacji) opracowali oni teorię odnoszącą się do sposoby programowania ludzkiego umysłu za pomocą języka werbalnego i niewerbalnego oraz bodźców mających wpływ na naszą percepcję zmysłową.

Rodzaje technik NLP w życiu codziennym i zawodowym

Najważniejszym celem programowania neurolingwistycznego jest samorozwój, dlatego też opracowano kilka metod pomocnych do jego osiągnięcia.

TRANS – wprowadzenie w stan hipnozy, kiedy to umysł jest podatny na różnego rodzaju sugestie, a mechanizmy obronnego przez niego wykorzystywane są znacznie słabsze.

LINIA CZASU – subiektywna zmiana odczuwania upływającego czasu poprzez wyobrażanie sobie przeszłości i przyszłości oraz tego, w jaki sposób to, co już się zdarzyło może ulec zmianie poprzez nasze działania, jak odbieramy przeszłość i przyszłość oraz jak zbudowane są te doświadczenia. Wiedza ta pozwoli nam na lepszą, świadomą manipulację zmianami.

METAFORY – dzięki nim spoglądamy na nasze życie z innej perspektywy, przyjrzenie się sytuacji, która do tej pory wydawała nam się jasna, w sposób, w jaki dostrzegamy zupełnie inną jej stronę. Dzięki temu możemy ją skuteczniej rozwiązać i zrozumieć, co pozwala nam na skuteczniejsze modelowanie naszych zachowań.

KOTWICZENIE – kreujemy emocjonalne powiązanie stanu emocjonalnego (własnego i cudzego) ze słowem, miejscem, dźwiękiem czy zapachem, w taki sposób, że jesteśmy w stanie natychmiastowo przywołać dany stan emocji w konkretnej sytuacji, jeżeli usłyszymy dźwięk, poczujemy jakiś zapach czy zwyczajnie znajdziemy się w konkretnym miejscu. Istotne znaczenie ma tutaj mechanizm połączeń neuronowych, jakie dokonują się w naszym mózgu.

SWISH PATTERN - wykorzystując tę technikę tworzymy nowe nawyki i zachowania, jednocześnie przełamując i pozbywają się starych. Nawyk to utarta ścieżka neuronowa, schemat, który wybiera mózg w określonej sytuacji, automatycznie wybierając dobrze znaną mu drogę do osiągnięcia optymalnych korzyści i danego celu. Zmieniając je, wpływamy na nasze zachowanie oraz utarty sposób myślenia.

Magiczne słowa wykorzystywane w programowaniu neurolingwistycznym

Poza strefą neurologiczną technika NLP związana jest także z językiem, jakim się posługujemy. Kluczowe znaczenie mają trzy słowa: nie, ale, spróbuj. Każde z nich wywołuje określone reakcje naszego umysłu, poprzez które jesteśmy w stanie kontrolować wzory zachowań.

Gdy wprowadzamy ale do naszej wypowiedzi, wszystko, co znajduje się przed tym słowem zostaje zignorowane, a to, co po nim wprowadzimy, ulega wzmocnieniu. Podczas stosowania partykuły nie, wykorzystujemy fakt, że nasz umysł ignoruje tę część.

Dzieje się tak, ponieważ, aby zrozumieć informację przekazaną do naszego umysłu, najpierw przetwarzamy zdanie twierdzące, staramy się zrozumieć, czego się od nas oczekuje, dopiero po tym fakcie uświadamiamy sobie, że musimy zrobić dokładne przeciwieństwo. Przy presji czasu może się okazać, że nam się to nie uda.

Słowo spróbuje z kolei daje nam szansę, możliwość, wyzwanie, które możemy podjąć, ale rzadko się z niego wywiążemy.

Technika NLP wykorzystywana jest przez trenerów, terapeutów, polityków i sprzedawców. W wielu wypadkach służy manipulacji, nie modelowaniu zachowań, skąd rodzi się wiele kontrowersji związanych z tym rodzajem wywierania wpływu.

Specjaliści spierają się, czy jest to etyczne, czy to jedynie pseudonauka służąca manipulowaniu ludźmi, a jej pozytywne efekty wciąż pozostają niepotwierdzone naukowo.

Może jednak wpłynąć na nasze życie i odmienić nasze nastawienie do sukcesów, niepowodzeń oraz informacji zwrotnych, jakie otrzymujemy z naszego otoczenia. W programowaniu neurolingwistycznym najbardziej liczy się odpowiedź na pozyskaną informację, niezależnie od tego, czy jest ona nasza, czy też naszego rozmówcy.