Aż do bólu

Część z nas nie lubi swojej pracy wyłącznie dlatego, że podjęli się jej, bo nie mieli innego wyjścia. W końcu trzeba za coś żyć, a rynek pracy jest bezlitosny. Zdobyliśmy wykształcenie, mamy jakiś rok doświadczenia, ale gdy szukamy pracy, okazuje się, że to wszystko nic nie znaczy. Dla współczesnego pracodawcy powinniśmy mieć nie więcej niż 25 lat, wyższe wykształcenie (najlepiej techniczne), znać biegle co najmniej dwa języki obce i mieć przynajmniej 5 lat doświadczenia w zawodzie. W takiej sytuacji często zdarza się, że podejmujemy pracę, która nijak ma się do naszego wykształcenia. Co za tym idzie, nie jest dla nas w żaden sposób interesująca. Dlatego też nie ma nic dziwnego w tym, że co rano brak nam entuzjazmu.

 

 

Są jednak i tacy, którzy spełnili nieludzkie wymagania rekruterów i dostali swoją „wymarzoną” pracę. Dlaczego „wymarzoną”? Dlatego, że oni mimo to chodzą do pracy, bo muszą. Chciało im się, ale tylko do pewnego momentu. Ten magiczny moment to czas, w którym bez żadnego powodu zaczęli być nieustannie krytykowani zarówno przez współpracowników, jak i przełożonych. Zaczęli dostawać zadania albo będące zdecydowanie poniżej ich umiejętności, albo mające termin realizacji, w którym obiektywnie nie da się ich zrealizować. To również czas, w którym zaczęto się z nich naśmiewać, obgadywać ich, unikać kontaktu z nimi itp. Czy już się domyślacie, o czym mowa? Tak, to początki zjawiska zwanego w nauce mobbingiem. Uwierzcie, że nawet gdy zajmujecie się w pracy tym, czym zawsze chcieliście, mobbing skutecznie wam to obrzydzi. Będziecie się bać chodzić do pracy.

 

 

Przyczyn mobbingu jest naprawdę wiele. Zbyt dużo, by wszystkie wymieniać w tym miejscu. Pozwolę sobie jednak przytoczyć dwie najważniejsze. Po pierwsze – brak umiejętności komunikacyjnych. Banalne? Owszem, ale taka jest prawda. Gdy komunikacja interpersonalna zawodzi, relacje międzyludzkie w miejscu pracy nie mogą być dobre. To przecież komunikacja jest podstawą zarządzania i współpracy. Druga przyczyna, o której warto wspomnieć, a która poniekąd wynika z pierwszej, to kultura organizacyjna. Mówiąc ściślej, nieumiejętnie zarządzanie kulturą organizacyjną.

 

 

Można wyróżnić trzy cechy charakterystyczne mobbingu.

 

Mobbing to tylko jedna z wielu patologii występujących w miejscu pracy. Innymi przykładami są: cyberslacking, ostracyzm, bullying. Pocieszające jest jednak to, że wszystkie można zwalczyć. Trzeba je tylko poznać, umieć zidentyfikować i mieć narzędzia dopasowane do walki z każdym z nich. Zapytacie: Jak?