Style kierowania definiowane są przede wszystkim jako trwałe oraz systematycznie powtarzalne sposoby, przy wykorzystaniu których przełożony wywiera wpływ na swoich podwładnych po to, aby pobudzić i zmotywować zespół aby podejmował działania zwiększające efektywność ich pracy.
Style kierowania obierane przez przełożonych w znaczący sposób przekładają się na wyniki, jakie osiąga dany zespół. Tak naprawdę stylów kierowania jest mnóstwo. Niektóre zn ich porywają się chociaż częściowo ze sobą, inne są swoim całkowitym przeciwieństwem.
Oto kilka najczęściej spotykanych styli kierowania, wraz z ich krótką charakterystyką:
- Demokratyczny styl kierowania charakteryzuje się tym, że to nie kierownik odpowiedzialny jest za podejmowanie decyzji, a cała grupa jego podwładnych. W przypadku tego stylu kierowania kierownik podejmuje prace razem z całą grupą.
- Nieingerujący styl kierowania to styl, w którym kierownik zespołu nie podejmuje jakichkolwiek decyzji dotyczącej delegowania zadań czy realizacji wyznaczonych celów.
- Konsultacyjny styl kierowania charakteryzuje się tym, że w takim przypadku przełożony wydaje polecenia i deleguje zadania dopiero po omówieniu wszystkiego bardzo szczegółowo z grupą swoich podwładnych, co oznacza w praktyce, iż mają oni dość duży wpływ na efekt końcowych decyzji.
- Autokratyczny styl kierowania zakłada, że to wyłącznie kierownik odpowiedzialny jest zarówno za ustalanie celów, jak i delegowanie zadań pomiędzy poszczególnych pracowników, co w efekcie doprowadzi do najbardziej optymalnych korzyści płynących z realizacji danych celów.
- Rzeczywisty styl kierowania jest pewną modyfikacją potencjalnego stylu kierowania, który opierał się na indywidualnych przekonaniach przełożonego, o najlepszych środkach, jakie jego zdaniem są w stanie wpływać na zwiększoną motywację do działania w przypadku jego zespołu. Rzeczywisty styl kierowania uwzględnia przede wszystkim, poza przekonaniami przełożonego, możliwości zespołu, cele do realizacji oraz aktualną sytuację firmy.