Jakie zasady regulują wypłacenie świadczenia urlopowego?
Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, to pojęcie dla niektórych brzmi zupełnie obco. Warto wiedzieć, że nie każdy pracodawca jest zobowiązany do tego, aby na terenie własnego zakładu pracy zorganizował taki fundusz.
Ustawa o ZFŚS zobowiązuje do tego jedynie pracodawców, którzy na początku roku kalendarzowego zatrudniają przynajmniej pięćdziesiąt osób, w przeliczeniu na pełne etaty. Każdy, kto zatrudnia mniejszą ilość osób nie musi tworzyć funduszu, wyjątek stanowią budżetowe jednostki samorządowe, w których fundusz jest obligatoryjny bez względu na to ile osób jest zatrudnionych.
Jeżeli ktoś jest zainteresowany pogłębieniem wiedzy z zakresu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, to powinien wybrać się na szkolenie zakładowy fundusz świadczeń socjalnych 2016.
Świadczenia urlopowe - jak się je wypłaca?
Świadczenia urlopowe należą się wszystkim pracownikom danego zakładu, niezależnie od tego jakiej wysokości wynagrodzenie pobierają. Nie jest to bowiem świadczenie o charakterze socjalnym, które by miało wspierać wyłącznie tych najbiedniejszych pracowników.
Przy wypłacie świadczenia urlopowego bierze się pod uwagę jedynie fakt zatrudnienia, nie jest istotna sytuacja zdrowotna, materialna czy rodzinna pracownika. Prawo do otrzymania świadczenia urlopowego przysługuje każdemu pracownikowi, który w danym roku kalendarzowym skorzystał z urlopu trwającego przynajmniej czternaście dni. Na te dwa tygodnie nie muszą jednak składać się wyłącznie dni z urlopu. Przykładowo, jeżeli pracownik wziął 11 dni urlopu a w międzyczasie wypadły święta, to wliczają się one w ten okres.
Na jakiej wysokości wypłatę świadczenia mogą liczyć pracownicy?
Wysokość świadczenia urlopowego została przepisami prawa określona tylko z jednej strony. Nie została bowiem wskazana minimalna jego wartość, a jedynie maksymalna. Maksymalny dodatek urlopowy może wynosić tyle, co odpis na fundusz socjalny. W obecnym roku kalendarzowym jest to nieco ponad tysiąc dwieście złotych biorąc pod uwagę to, że pracownik jest zatrudniony w normalnych warunkach.