Wiele osób zastanawia się jakie istnieją cechy odróżniające przywództwo od  zarządzania. Czy oba słowa mogą się wzajemnie wykluczać? Czy profesjonaliści mają cechy obu, a może też uczą się jednego z nich albo drugiego przez dłuższy czas? Owe pytania to tylko wierzchołek góry lodowej, na temat różnic między tymi zachowaniami.

W każdej firmie znajdą się pracownicy którzy, częściej lub rzadziej, nie są w stanie się ze sobą dogadać. Nie ważne czy dana kłótnia pojawiła się przez różnice poglądów, osobowości, stylu życia czy przez inny mniej lub bardziej ważny czynnik, czasem pracownicy nie potrafią się odpowiednio porozumieć.

W powieści „Man’s Search for Meaning (Człowiek szukający sensu)”, Viktor Frankl wspomina iż osoby które najlepiej zarządzały swoim życiem w obozie, potrafiły też w idealny sposób kontrolować swoje zachowanie i uczucia.  Frankl wiedział że nawet w najgorszych możliwych warunkach, człowiek może przetrwać jeśli jest odporny psychicznie i posiada odpowiednie nastawienie.

Posiadanie menedżerskiej odwagi wiąże się z wieloma różnorakimi umiejętnościami. Wprawa w stawaniu naprzeciw występującym problemom, sztuka doboru odpowiednich ludzi w swoim otoczeniu, kunszt podejmowania ciężkich decyzji oraz brania za nie pełnej odpowiedzialności to tylko kilka przykładowych zdolności którymi odznaczają się menadżerowie.

W jaki sposób rozmawiać ze współpracownikami? Co zrobić, by czuli się swobodnie i jasno komunikowali o swoich problemach?

Zastanów się, czy duży potencjał i talent to to samo? Spróbuj przeanalizować swoje aspiracje. Sięgnij po więcej! 

Mikrozarządzanie, to znany termin często wykorzystywany w artykułach branżowych. Niektórzy boją się i unikają firm, w których stosowany jest taki styl zarządzania. Czym on jest w praktyce?

Minęły już lata, kiedy szef miał całkowitą władzę decyzyjną, a pracownicy byli jedynie podporządkowani jego zarządzeniom. Mimo że taka hierarchia nadal istnieje w wielu firmach i polega na tym modelu biznesowym, myślenie poszło naprzód. Badania dowiodły, że empowerment jest korzystny dla przedsiębiorstw w wielu kwestiach.

Masz wrażenie, że zespół, którym zarządzasz nie pracuje na miarę swoich prawdziwych możliwości? Trudno ci dostrzec u nich zaangażowanie, energię i chęć podnoszenia wyników? Sprawiają wrażenie, że aktualny stan ich zadowala? To możliwe. A nawet wielce prawdopodobne. Większość ludzi bowiem nie stawia sobie samym ambitnych celów. To całkiem sensowna strategia z punktu widzenia dbania o swoją samoocenę: po co mamy...

Ogólnie rzecz biorąc, zarządzanie czasem odnosi się do rozwoju procesów i narzędzi, które zwiększają wydajność i produktywność – jest to pożądane w biznesie, ponieważ dobre zarządzanie czasem rzekomo poprawia wyniki finansowe.

„Dlaczego” Simona Sineka ma na celu pobudzać ludzi do robienia tego, co ich inspiruje, aby wszyscy razem mogli zmieniać świat. Sinek mówi, pisze, uczy, doradza i tworzy produkty, aby rozpowszechnić ten przekaz.

W raporcie z 1998 r., mającym na celu przygotowanie oficerów do służby w XXI wieku, amerykański War College przewidział, że świat stanie się „zmienny (Volatile), niepewny (Uncertain), złożony (Complex) i niejednoznaczny (Ambiguous)” – w skrócie VUCA. Czy teoria  VUCA jest nadal aktualna? Czy jest to koncepcja, z którą faktycznie zmagają się liderzy biznesu, czy po prostu niedawny trend w literaturze...

Koncepcja VUCA została prawdopodobnie wprowadzona po raz pierwszy na początku lat 90. przez US Army War College, w celu odniesienia się do wielostronnego świata, powstałego po zakończeniu Zimnej Wojny. Został on scharakteryzowany jako bardziej zmienny (ang. Volatile), niepewny (ang. Uncertain), złożony (ang. Complex) i niejednoznaczny (ang. Ambiguous) niż kiedykolwiek wcześniej.

W wielu środowiskach treningowych, szkoleniowych i konsultingowych, feed forward jest oryginalną metodą komunikacji, nauczaną i wykorzystywaną od co najmniej wczesnych lat 90. W tych środowiskach, a także innych ośrodkach komunikacji i rozwoju osobistego, sztuka dawania feed forwardu jest używana w celu wzmocnienia, a czasem nawet zastąpienia pozytywnego i negatywnego feedbacku.

To niesamowite, jak wielu z nas posiada dwie wersje własnej osobowości: „ja w pracy” i „ja w domu”. W pracy często próbujemy sprawić pewne wrażenie, niezależnie czy chcemy stać się bardziej rozpoznawalni, czy wpasować się w środowisko naszych menedżerów i współpracowników; zmieniamy siebie i swoje zachowanie.

W latach 90 Bass i Avollio zaproponowali organizacyjną koncepcję przywództwa transakcyjnego i transformacyjnego. Twierdzili jednocześnie, że nie jest łatwo rozróżnić te dwa typy przywództwa i nawet liderzy transformacyjni mogą korzystać z technik zwykle określanych jako transakcyjne.

Menedżerowie nie radzą sobie z konfliktami wśród pracowników. Zespół, zamiast zajmować się pracą, skupia się na wewnętrznych rozgrywkach personalnych, plotkowaniu i budowaniu klik.

Pracownicy w sytuacjach napięcie reagują agresją, płaczem lub bezradnością i brakiem umiejętności skupienia się na realizacji zadania. Działają chaotycznie…

Coraz więcej przywódców łączy pomyślne rezultaty w pracy z własnym poziomem „Mistrzostwa osobistego” – umiejętności słuchania siebie samych i świadomości wpływu ich wzorców myślenia, odczuwania i zachowania na ludzi i sytuacje, które ich otaczają oraz na rezultaty, które otrzymują.

John C. Maxwell to amerykański mówca, coach i autor ponad 60 książek. Słynie ze swojej teorii przywództwa. W książce 5 Poziomów Przywództwa opisał szczegółowo każdy poziom dojrzałości przywódczej, uwzględniając jego wady i zalety.

Dr Stephen Covey to jeden z 25 najbardziej wpływowych Amerykanów według magazynu Time. Całe swoje życie poświęcił na badanie natury człowieka, jego rozwoju i relacji z innymi. Na podstawie doświadczenia oraz poglądów głoszących, że osiągnięcie sukcesu powiązane jest z cechami charakteru i życiem zgodnie z ustalonymi zasadami, stworzył 7 nawyków skutecznego działania. Dzięki nim człowiek może zmienić samego siebie, poprawić...

Budowanie osobistej wiarygodności to strategia, w której lider wymagania stawia sam sobie, a dla innych jest wzorem. Testowanie wiarygodności lidera dzieje się codziennie i albo przejdzie on ten test, albo nie. Niestety przegrana oznacza, że lider niekiedy może utracić zaufanie podwładnych na zawsze.

W 1999 roku Bergmann, Hurson i Russ-Eft zaproponowali model przywództwa, który definiuje podstawowe i kluczowe zarazem działania, jakie powinien podejmować skuteczny lider. Działania te w naturalny sposób wpisują się w omówione wcześniej obszary leadershipu.

Model ścieżki do celu autorstwa R House’a i M. Evansa zakłada, że zadaniem lidera jest wspieranie lidera w osiąganiu ich celów oraz dbanie o to, by cele indywidualne i pracowników były zgodne z celami całej grupy lub organizacji.